Bugün 23 Nisan, neşe doluyor mu insan?
Ben bir küçük askerim Bulutlarda gezerim Vatanıma göz dikeni Çizmeminen ezerim derdi sarı çizmelerini yere güçlü bir şekilde vurarak. Her 23 Nisanda öğretmenimiz mutlaka ona bu şiiri okuttururdu. Arkasında gülmekten kırılırdı. Sadece o mu. Tüm dinleyenler onun kısa ve sevimli boyuyla adeta kendinden geçercesine gülmekten bayılırdı. Arkasından çuval yarışı, yumurta yarışı derken çocukluk hayallerimizi yaşayabileceğimiz bir ortamın içinde kendimizi bulmamız bizi çok sevindirirdi. En azından büyüklerin yanında, onların destek ve istekleriyle olması bize gönül rahatlığıyla bir gün geçirmemize vesile olurdu 23 Nisan. Azarlayacak dedemiz, ninemiz, amcamız veya başka hiçbir kimse yoktu çünkü. Günün anlamı bizim için o zaman o kadarda önemli miydi ki. Biz sadece oynamak ve her çocuğun hayal ettiği bir ortam bulduğumuz için bundan çok memnunduk. Peki şimdi neden her yaptığımız işte bir anlam arıyoruz? Neden her şeyi sorguluyor ve illa ki her şeyin arkasında bir sebep arıyoruz