Bugün 23 Nisan, neşe doluyor mu insan?

Ben bir küçük askerim

Bulutlarda gezerim

Vatanıma göz dikeni

Çizmeminen ezerim

derdi sarı çizmelerini yere güçlü bir şekilde vurarak. Her 23 Nisanda öğretmenimiz mutlaka ona bu şiiri okuttururdu. Arkasında gülmekten kırılırdı. Sadece o mu. Tüm dinleyenler onun kısa ve sevimli boyuyla adeta kendinden geçercesine gülmekten bayılırdı.

Arkasından çuval yarışı, yumurta yarışı derken çocukluk hayallerimizi yaşayabileceğimiz bir ortamın içinde kendimizi bulmamız bizi çok sevindirirdi. En azından büyüklerin yanında, onların destek ve istekleriyle olması bize gönül rahatlığıyla bir gün geçirmemize vesile olurdu 23 Nisan. Azarlayacak dedemiz, ninemiz, amcamız veya başka hiçbir kimse yoktu çünkü. Günün anlamı bizim için o zaman o kadarda önemli miydi ki. Biz sadece oynamak ve her çocuğun hayal ettiği bir ortam bulduğumuz için bundan çok memnunduk.

Peki şimdi neden her yaptığımız işte bir anlam arıyoruz? Neden her şeyi sorguluyor ve illa ki her şeyin arkasında bir sebep arıyoruz. Oysa 23 Nisan'ın adı üstünde tarihinden dahi haberimiz yoktu o zamanlar. 23 Nisan denince sadece güzel bir şeyler olacağı aklımıza gelirdi. Havanın yeni yeni ısındığını, çiçek ve yeşilliklerin bol olduğunu, dışarıda bol bol oynayarak vakit geçireceğimizi, çiçek toplama zamanının geldiğini hatirlardık.

Şimdi bize deniyor ki namaz kılarken okuduğun surenin anlamını bilmeden namaz kılarsan, papağanın ezbere konuşmasından başka bir şey yapmış olmazsın. Ben de onlara diyorum ki, hayır o daha samimi bir şey yapmış olur. Çünkü dini hiç sorgulamadan Allah'a saf bir kalpten inanmıştır. Anlamadan ne yapıyorsun diyenlere aldanıpta içinizdeki şevkinizi kırmayın derim. Birazda çocuksu ruh fena olmaz. 

Okudukça Kur'an-ı Lisan
Huzur buluyor insan